Kırışmış yüzler, ağarmış saçlarla geldiler.
Muhabbetle kucaklaştılar, yıllar önceki gibi…
Sonsuzluğa gönderdikleri dostlarının anısıyla yan yana, omuz omuza oturdular, aynı şevk, aynı heyecan, aynı coşkudan hiçbir şey kaybetmediklerini gördük hepimiz.
Sahneye çağırdık, işte karşılarında duran gençlerle, yöneticilerle, misafirlerle duygularını paylaşsınlar istedik. Gözler buğulandı, sesler çatallaştı, şimdi yanlarında olmayan dostlarını andılar, başlattıkları yolun devam ediyor olmasından duydukları memnuniyeti ifade ettiler, hatta halen görevde olduklarını gözlerinin üstümüzde olduğunu da hissettirdiler.
Yokluk içinde kurdukları Dernek, 47. Yaşgününde kurucu üyelerden ve geçen 47 yıl içinde Dernek Başkanlığı yapmış büyüklerden, hayatta olanları, derneğin gerçek sahiplerini davet etmiş, işte çocuklar onlara Anadilde şarkılar, şiirler okuyor, Adige Dil Gününü hep beraber kutluyor, gençler saygı ve tevazu içinde ağırlamaya çalışıyor, emektarlar hayranlıkla seyrediyor, daha ne olsun…
Bu günler için, toplumu bir arada tutmak, kültürü yıllar geçse de yaşatmak için verdikleri mücadele, gösterdikleri çaba devam ediyor, işte bu şarkılar, işte bu çocuklar, bu emeğin ürünü…
Sağolsun, varolsunlar, aramızda olmayanları hep birlikte rahmetle andık, ulaşamadıklarımızı saygıyla yad ettik, ulaşabildiklerimizi yine aramızda görmenin gururunu paylaştık.
Öyle sağlam temel atmışlar; 47 yıl ne ki?.. Daha yıllarca bu kültürü, bu geleneği, bu bilinci devam ettirecek bir altyapıyı yıllar içinde yavaş yavaş elden ele oluşturmuşlar, iyi ki böyle bir Dernek Kurmuşlar…
Mersin Kafkas Kültür ve Yardımlaşma Derneği
